1आणि त्या दिवसात असे झाले की पलिष्ट्यांनी आपली सैन्ये इस्त्राएलाशी लढायला एकत्र केली तेव्हा आखीश दावीदाला म्हणाला तुला आणि तुझ्या मनुष्यांना लढाईस माझ्याबरोबर यायचे हे तू खचित समज.
2आणि दावीदाने आखीशाला म्हटले तुझा दास काय करील हे तू खचित जाणशील तेव्हा आखीश दावीदाला म्हणाला याकरिता तुला मी आपल्या मस्तकाचा रक्षक असा कायमचा ठेवीन.
3शमुवेल तर मेला होता व र्व इस्त्राएलांनी त्याच्यासाठी शोक करून त्याला रामा येथे त्याच्या नगरात पुरले होते. आणि भूते ज्यांच्या परीचयाची होती अशा लोकांना व जादूगिरांना शौलाने आपल्या प्रदेशातून हाकलून लावले होते.
4आणि पलिष्ट्यांनी एकत्र जमून शूनेमात येऊन तळ दिला आणि शौलाने सर्व इस्त्राएलांस एकत्र करून जमवून गिलबोवा येथे तळ दिला.
5आणि शौलाने पलिष्ट्यांचे सैन्य पाहिले तेव्हा तो भ्याला व त्याचे ह्रदय फार घाबरे झाले
6आणि शौलाने देवाला विचारले तेव्हा देवाने त्याला स्वप्नाकडून किंवा ऊरीमाकडून किंवा भविष्यवाद्यांकडून उत्तर दिले नाही.
7मग शौल आपल्या चाकरांना म्हणाला भूत जिच्या परिचयाचे आहे अशा एका बाईचा शोध माझ्यासाठी करा म्हणजे मी तिच्याकडे जाऊन तिच्याजवळ विचारीन तेव्हा त्याच्या चाकरांनी त्याला म्हटले पाहा भूत जिच्या परिचयाचे आहे अशी एक बाई एनदोर येथे आहे.
8मग शौलाने वेष पालटून निराळीं वस्त्रे अंगात घातली आणि तो आपणाबरोबर दोन माणसे घेऊन त्या बाईकडे रात्री गेला आणि त्याने तिला म्हटले मी तुला सांगेन त्याला माझ्यासाठी वर आण.
9तेव्हा ती बाई त्याला म्हणाली पाहा शौलाने काय केले आहे त्यानें भूते ज्यांच्या परिचयाची आहेत अशा माणसांना व जादूगिरांना देशातून कसे काढून टाकले आहे हे तू जाणतोस तर मी मरावे असे करण्यासाठी तू कशाला माझ्या जिवाला पाश घालतोस?
10तेव्हा शौलाने तिच्याशी शपथ वाहून म्हटले यहोवा देव जिवंत आहे या गोष्टीवरून तुला काहीं शिक्षा होणार नाही.
11मग त्या बाईने म्हटले तुझ्यासाठी मी कोणाला वर आणू? तेव्हा तो म्हणाला माझ्यासाठी शमुवेलाला वर आण.
12आणि त्या बाईने शमुवेलाला पाहिले तेव्हा ती मोठ्याने ओरडली मग ती बाई शौलाला म्हणाली तू मला कां फसवले कारण तू शौल आहेस
13राजा तिला म्हणाला भिऊ नको तू काय पाहतेस? तेव्हा ती बाई शौलाला म्हणाली मी दैवत भूमीतून वर येताना पाहते.
14मग तो तिला म्हणाला तो कोणत्या रूपाचा आहे? आणि तिने म्हटंले म्हतार माणुस झगा घातलेला असा आहे. तेव्हा तो शमुवेल आहे असे शौल समजला आणि तो आपले तोंड भूमीकडे लववून नमला.
15मग शमुवेल शौलाला म्हणाला तू मला वर आणून का त्रास दिला आहे? तेव्हा शौलाने उत्तर केले मी फार संकटात पडलो आहे कारण पलिष्टी माझ्याशी लढाई करीत आहेत आणि देव मला सोडून गेला आहे आणि तो भविष्यवाद्याकडून किंवा स्वप्नाकडून मला उत्तर देत नाही; मी काय करावे हेतू मला कळवावे म्हणून मी तुला बोलावले आहे.
16तेव्हा शमुवेल म्हणाला देव तुला सोडून गेला आहे व तुझा विरोधी झाला आहे तर तू कशाला मला विचारतोस?
17जसे देवाने माझ्याकडून तुला सांगितले तसे त्याने तुझे केले आहे देवाने तुझ्या हातातून राज्य काढून घेतले आहे आणि तुझा शेजारी दावीद याला ते दिले आहे.
18कारण तू देवाची वाणी मानली नाही आणि त्याचा तीव्र क्रोध अमालेकावर घातला नाही म्हणून आज देवाने तुझे असे केले आहे.
19आणि देव ईस्त्राएलास तुझ्याबरोबर पलिष्ट्यांच्या हाती देईल उद्या तू तुझ्या मुलासमवेत माझ्याजवळ असशील. यहोवा इस्त्राएलाचे सैन्य पलिष्ट्यांच्या हातीं देईल.
20तेव्हा शमुवेलाच्या शब्दांमुळे शौल लागलाच आपल्या सर्व अंगाने भूमीवर उपडा पडला आणि फार भयभीय झाला व त्याच्यात काही शक्ति राहिली नाही. कारण सर्व दिवस आणि सारी रात्र त्याने काही भाकर खाल्ली नव्हती.
21मग त्या बाईने शौलाकडे येऊन तो फार घाबरला आहे असे पाहून त्याला म्हटले पाहा तुझ्या दासीने तुझी वाणी ऐकली आहे आणि मी आपला जीव आपल्या मुठीत धरून तू माझ्याशी जे शब्द बोललास ते ऐकले आहेत.
22तर आता मी तुला विनंती करते तू हि आपल्या दासीचा शब्द ऐक आणि मला तुझ्यापुढे भाकरीचा तुकडा ठेवू दे; तो तू खा यासाठीं की तू वाटेने जाशील तेव्हा तुला शक्ती असावी.
23परंतु त्याने नाकारून म्हटले मी खाणार नाही. मग त्याच्या चाकरांनी व त्या बाईनेही त्याला आग्रह केला तेव्हा त्याने त्यांचा शब्द ऐकला व तो भूमीनरून उठून पलंगावर बसला.
24आणि त्या बाईच्या घरात पुष्ट वासरू होते ते तिने मोठ्या घाईने कापले; आणि तिने पीठ घेतले व ते मळून त्याच्या भाकरी भाजल्या.
25मग तिने ही शौलापुढे व त्याच्या चाकरापुढे ठेवली आणि ते जेवले; मग ते ऊठले आणि त्याच रात्री निघून गेले.