1तेव्हा कोणी दावीदाला सांगितलें की पाहा पलिष्टी कईल्याशी लढतात व खळी लुटतात.
2म्हणून दावीदाने देवाला विचारलें तो म्हणाला मी जाऊन त्या पलिष्ट्यांना मारून कईल्याचे तारण करू मग देव दावीदाला म्हणाला जा पलिष्टयांला मारून कईल्याचे तारण कर.
3तेव्हा दावीदाच्या माणसांनी म्हंटले पाहा आम्हाला येथे यहूदात भय आहे आम्ही कईल्यांकडे पलिष्टांच्या सैन्यावर गेलो तर ते किरीतरी अधिक होईल!
4मग दावीदाने आणखी देवाला विचारले आणि देवाने उत्तर देऊन म्हटले उठून खाली कईल्याकडे जा कारण मी पलिष्ट्यांस तुझ्या हाती देईन.
5मग दावीद व त्याची माणसे कईला येथे जाऊन पलिष्ट्यांशी लढली आणि त्यांनी त्यांची गुरेढोरे नेली व मोठ्या वधाने त्यांना मारले; असे दावीदाने कईलांकरास तारले.
6आणि असे झाले की अहीमलेखाचा मुलगा अब्याथार दावीदाकडे कईला येथे पळून गेला तेव्हा त्याने आपल्या हाती एफोद आणले.
7आणि दावीद कईल्याला गेला असे कोणी सांगितले; तेव्हां शौल म्हणाला देवाने तूला माझ्या हाती दिले आहे कारण वेशीच्या व अडसराच्या नगरात शिरून तो कोंडला गेला आहे.
8मग कईल्याकडे उतरावे आणि दावीदाला व त्याच्या माणसांना वेढा घालावा म्हणून शौलाने सर्व लोकांना लढाईला बोलावले.
9आणि आपल्यावर शौल वाईट योजीत आहे हे दाविदाला कळले म्हणून तो अब्याथार याजकाला म्हणाला अफोद इकडे आण.
10मग दावीद म्हणाला हे यहोवा इस्त्राएलाच्या देवा शौल माझ्यामुळे नगराचा नाश करायला कईल्यावर येऊ पाहतआहे असे तुझ्या सेवकाने खचित ऐकले आहे;
11तर कईलावर मला शौलाच्या हाती देशील काय? तुझ्या सेवकाने ऐकल्याप्रमाणे शौल खाली येईल काय? हे यहोवा इस्त्राएलाच्या देवा मी तुला विंनती करतो हे तू आपल्या सेवकाला सांग. आणि देव बोलला तो खाली येईल.
12मग दावीद म्हणाला कईलावर मला व माझ्या माणसांना शौलाच्या हाती देतील? आणि यहोवा बोलला ते तुला त्याच्या हाती देतील.
13मग दावीद व त्याची माणसे उठून कईल्यांतून निघून गेली; ती सुमारे सहाशे माणसे होती. आणि त्यांना जेथे जायला मिळाले तेथे ती गेली; तेव्हा दावीद कइल्यातून पळाला असे शौलाला कोणी सांगितले आणि त्याने तिकडे जायचे सोडले.
14आणि दावीद रानातील गडामध्ये राहू लागला तो जीफ रानात डोंगराळ प्रदेशात राहू लागला. आणि शौल नित्य त्याचा शोध करीत गेला परंतु देवाने त्याला त्याच्या हाती दिले नाही.
15आणि आपला जीव घ्यायला शौल निघाला आहे असे दावीदाने पाहिले आणि दावीद जीफ रानातींल एका झाडीत होता;
16आणि शौलाचा मुलगा योनाथान उठून झाडीत दावीदाकडे गेला आणि त्याने त्याचा हात देवाच्याठायी सबळ केला;
17आणि तो त्याला म्हणाला भिऊ नको कारण माझा बाप शौल याच्या हाती लागणार नाहीस तू तर इस्त्राएलावर राजा होशील आणि तुझ्याजवळ मीच पहिला होईन हे माझा बाप शौलहि जाणतो.
18तेव्हां त्या दोघांनी देवाच्यासमोर करार केला. मग दावीद झाडीत राहिला व योनाथान आपल्या घरी गेला.
19आणि जीफी लोक शौलाकडे गिबा येथे येऊन म्हणाले यशीमोनाच्या दक्षिणेकडे हकीला डोंगरातील झाडीत गडामध्ये दावीद आम्हापांशी लपून राहिला आहे की नाही?
20तर आता हे राजा खाली येण्याच्या आपल्या सर्व मनोरथप्रमाणे खाली ये म्हणजे त्याला राजाच्या हाती देणे हे आमचे काम.
21तेव्हा शौल म्हणाला तुम्ही देवापासून आशीर्वाद पावलेले व्हा कारण तुम्ही माझ्यावर दया केली आहे.
22मी तुम्हाला विनंती करतो तुम्ही जा आणखी मन लावून त्याचे पाऊल उमटण्याचे ठिकाण कोठे आहे आणि तेथे त्याला कोणी पाहिले याची माहिती काढून पाहा कारण तो फार चतुराईने वागतो असे मला सांगितले आहे.
23तर तेथे तो लपून राहतो त्या सर्व लपण्याच्या जागा पाहून त्यांची खात्री करून घ्या मग खरे वर्तमान घेऊन माझ्याकडे परत या; मग मी तुम्हाबरोबर जाईन आणि असे होईल की तो मुलखात असला तर मी त्याला यहूदाच्या सर्व हजारांतून त्याला हुडकून काढीन.
24मग ते उठले आणि शौलापुढे जीफाकडे गेले; परंतु दावीद व त्याची माणसे यशीमोनाच्या दक्षिणेकडे मावोनाच्या रानात अराबात होती.
25आणि शौल व त्याची माणसे त्याचा शोध करायला आली. हे कोणी दावीदाला सांगितले म्हणून तो खडकावरून उतरून मावोनाच्या रानात राहिला हे ऐकून शौल मावोनाच्या रानात दावीदाच्यामागे लागला.
26आणि शौल डोंगराच्या एका बाजूने चालला आणि दावीद व त्याची माणसे डोंगराच्या दुसऱ्या बाजूने चालली आणि दावीदाने शौलापासून पळायला घाई केली कारण शौल व त्याची माणसे दावीदाला व त्याच्या मानसाना धरायला घेरीत होती.
27परंतु दूत शौलाकडे येऊन म्हणाला लवकर ये कारण पलिष्ट्यांनी देशावर घाला घातला आहे.
28तेव्हा शौल दावीदाचा पाठलाग सोडून पलिष्ट्यावर चाल करून गेला; याकरिता त्या जागेचे नाव सेला हम्मालकोथ म्हणजे निसटून जाण्याचा खडक असे पडले.
29मग दावीद तेथून वर जाऊन एन गेदीच्यागडामध्ये राहिला.