1तेव्हा पलीष्टांनी आपले सैन्य लढाईसाठी एकवट केले यहुदियातील सोखोसव येथे एकत्र होऊन त्यांनी सोखो व अजेका यामध्ये अफेस-दम्मीनात आपली छावणी दिली.
2मग शौल व इस्राएलाची माणसे एकत्र मिळाली आणि त्यांनी एलाच्या खोऱ्यात छावणी करून पलीष्टयांशी लढ्ण्यास सैन्यरचना केली.
3तेव्हा पलिष्टी एका बाजूस डोंगरावर उभे राहिले आणि इस्राएली दुसऱ्या बाजूस डोंगरावर उभे राहिले आणि त्यांच्यामध्ये खोरे होते.
4आणि गथ या ठीकाणाचा गल्याथ नावाचा एक युध्दवीर पलीष्टयांच्या छावणीतुन निघाला. त्याची उंची सहा हात व एक वित अशी होती.
5त्याच्या डोक्यावर पितळी टोप होता आणि त्याने खावलाचे चिलखत घातलेले होते आणि त्या चीलखताचे वजन तर पाच हजार पितळयाचे शेकेल असे होते.
6त्याच्या पायांत पितळी मोजे होते आणि खांद्यावर पितळ्याची बरची होती.
7त्याच्या भाल्याची काठी साळयाच्या तुरीसारखी होती आणि त्याच्या भाल्याचे पाते सहाशे लोखंडाचे शेकेल असे होते आणि त्याच्या पुढे एक ढालवाहणारा चालला होता.
8तेव्हा तो उभा राहिला आणि इस्राएलच्या सैन्यास हाक मारून त्यास म्हणाला तुम्ही लढाई कारायास का निघाला आहा? मी पलीष्टी आहे व तुम्ही शौलाचे चाकर ना? तुम्ही आपल्या मधून एक माणूस निवडा आणि तो माझ्याशी उतरून येवो.
9जर माझ्याशी लढाई करून त्याने मला जीवे मारले तर आम्ही तुमचे चाकर होऊ. परंतु जर मी त्याला जीवे मारले तर तुम्ही आमचे दास होऊन आमची चाकरी करावी.
10आणखी तो पलीष्टी म्हणाला मी आज इस्राएलाच्या सैन्याची निंदा करितो मला एक माणुस द्या म्हणजे आम्ही एकमेकांशी लढू.
11आणि जेव्हां शौलाने व सर्व इस्राएलाने त्या पलीष्ट्यांचे हे शब्द ऐकले तेव्हा ते घाबरे होऊन फार भ्याले.
12त्या समयी बेथलेहेम एफ्राथी माणूस नामे ईशाय याचा पुत्र दाविद होता; त्याला तर आठ पुत्र होते आणि शौलाच्या दिवसात तो माणूस म्हातारा असा झाला होता.
13आणि ईशायचे तीन वडील पुत्र शौलाच्या मागे लढाई जवळ गेले आणि जे पुत्र लढाई जवळ गेले त्यांची नावे ही; प्रथम अलीयाब व दुसऱ्याचे अबिनादाब व तिसऱ्याचे शम्मा.
14आणि दाविद तर धाकटा होता आणि तीन वडील मुलगे शौलामागे गेले.
15आणि दाविद शौलापासुन बेथेलहेमास आपल्या बापाची मेढंरे राखावयास जात येत असे.
16तेव्हा तो पलीष्टी सकाळी व सायंकाळी चाळीस दिवस जवळ येऊन उभा राहिला.
17आणि इशायाने आपला पुत्र दाविद ह्याला म्हटले की आपल्या भावांसाठी एक माप फुटाने व या दहा भाकरी घेऊन छावणीत आपल्या भांवाजवळ धावत जा.
18आणि हे पनेरीचे दहा गोळे त्यांच्या हजारांवरील सरदारास नेऊन दे आणि आपल्या भावांचा समाचार घेऊन त्यांची खुण आण.
19तेव्हा शौल व सर्व इस्राएली एलाच्या खोऱ्यात पलीष्टयांशी लढत होते.
20आणि दावीद पहाटेस उठला आणि एका राखनाऱ्यांकडे मेढरे ठेवून इशायाने सांगितल्या प्रमाणे सामान घेऊन गेला. आणि तो छावणी जवळ पोहोचला तेव्हा सैन्य रणशब्द लढण्यास जात असता दावीद सैन्याच्या गाडेतळावर जाऊन पोहचला.
21आणि इस्राएल व पलीष्ट्यानी त्यांच्या सेना लढाईसाठी समोरासमोर सज्ज् केल्या.
22तेव्हा दाविद आपल्याजवळील सामान राखणाऱ्याच्या हाती ठेवून सैन्याकडे धावला आणि त्याने आपल्या भावास सलाम केला.
23आणि तो त्यास बोलत असता पहा तो युद्धविर पलीष्टी गल्याथ नावाचा गथकर पलिष्ट्यांच्या सैन्यातून निघून मागे म्हटंलेले शब्द बोलू लागला आणि ते दाविदाने ऐकले.
24आणि सर्व इस्राएलांचे पुरूष त्या माणसाला पाहून पळाले आणि फार भ्याले.
25मग इस्राएलाचे माणसे म्हणाली हा जो मनुष्य पुढे आला आहे त्याला तुम्ही पाहिले काय? तो खरेच इस्राएलाची निंदा करण्यास आला आहे आणि असे होईल जो मनुष्य ह्याला जिवे मारील त्याला राजा फार धन देईल आणि आपली कन्या त्याला देईल आणि त्याच्या बापाचे कुटुंब नामांकित करील.
26तेव्हा दावीदाने आपल्याजवळ उभ्या राहीलेल्या लोकास म्हटले जो मनुष्य त्या पलिष्ट्याला मारील आणि इस्राएलापासुन अपमान दूर करील त्याला काय प्राप्त होईल? कारण हा बेसुनती पलिष्टी कोण आहे की ज्याने जिवंत देवाच्या सैन्याला तुच्छ मानावे.
27मग लोकांनी त्यास असे उत्तर दिले जो माणुस त्यास मारील त्याचे असे करण्यात येईल.
28आणि त्याचा भाऊ एलीयाब याने त्याला या लोकांशी बोलताना ऐकले; तेव्हा एलीयाब दाविदावर रागवून म्हणाला तू इकडे का आला आहेस? आणि तू तो कळप रानात कोणाच्या जवळ ठेवला? तुझा गर्व आणि तुझ्या अंतःकरणाची दुष्टाई मी जानत आहे लढाई पाहावी म्हणून तू आला आहेस.
29तेव्हा दावीद म्हणाला मी आता काय केले आहे? मी फक्त एक शब्द बोललो नाही काय?
30मग तो त्याच्याजवळून दुसऱ्याकडे फिरून तसेच भाषण करून म्हटले आणि लोकांनी त्याला पूर्वी प्रमाणे उत्तर दिले.
31आणि जे शब्द दावीद बोलला ते लोकांनी ऐकले असता शौलाला सांगितले मग त्याने त्याला बोलाविले.
32तेव्हा दाविदाने शौलाला म्हटले त्या माणसामुळे कोणाचे हृदय खचू नये तुझा सेवक जाऊन त्या पलीष्ट्याशी लढेल.
33तेव्हा शौलाने दाविदाला म्हटले त्या पलीष्ट्यांबरोबर जाऊन लढाई करावयास तू शक्तिमान नाहीस. कारण तु केवळ कोवळा तरुण आहेस. आणि तो तर त्याच्या तरूण पणापासुन लढाईचा माणुस आहे.
34मग दावीद शौलाला म्हणाला तुझा सेवक त्याच्या बापाची मेंढरे राखत असता तेव्हा एक सिंह व एक अस्वल यांनी येऊन एक मेढंरू कळपातून नेले.
35मग मी त्याच्या पाठीस लागून त्याला मारले आणि मेढंरू त्याच्या जबडयातून काढले आणि जेव्हा तो माझ्या अंगावर आला तेव्हा मी त्याची दाढी धरून त्याला ठार मारले.
36तुझ्या दासाने सिंह व अस्वल यासही जीवे मारिले आणि हा बेसुंती पलीष्टी त्यातील एकासारखा होईल कारण की त्यांनी जिवंत देवाच्या सैन्याची निंदा केली आहे.
37आणखी दाविदाने म्हटले ज्या देवाने सिंह व अस्वल यांच्या पंज्यापासून मला राखिले तो या पलीष्ट्याच्या हातापासून मला राखील. मग शौलाने म्हटले जा परमेश्वर तुझ्या संगती असो.
38तेव्हा शौलाने आपली वस्त्रे दाविदावर घातली आणि डोक्यावर पितळ्याचा टोप घातला आणि त्याजवर चिलखत घातले.
39आणि दाविदाने त्याची तलवार आपल्या वस्त्राभोवती बांधिली मग तो चालू लागला. कारण त्याने कधीही ती वापरली नव्हती. तेव्हा दाविदाने शौलाला म्हटंले याच्याने मला चालवत नाही कारण त्याला त्याची सवय नव्हती मग दावीदाने शौलाला म्हंटले ही घेऊेन माझ्याने चालवत नाही कारण याची पारख मी कधी केली नाही. तेव्हा दावीदाने ती आपल्या अंगातुन काढली.
40आणि त्याने आपली काठी हातात घेऊन ओहाळातून पाच गुळगुळीत धोंडे आपल्याला निवडून घेतले आणि त्याने आपल्याजवळ जी मेंढपाळाची पिशवी होती. तीच्यात ठेवले व आपली गोफण हातात घेऊन पलीष्ट्याजवळ तो जाऊ लागला.
41आणि तो पलीष्टी चालत चालत दावीदाजवळ आला आणि जो मनुष्य ढाल वाहत होता तो त्याच्या पुढे चालला.
42आणि त्या पलीष्ट्याने दृष्टी लावून दाविदाला पाहिले तेव्हा त्याने त्याला तुच्छ मानिले कारण कि हा कोवळा तरुण व तांबूस व सुंदर चेहऱ्याचा होता.
43तेव्हा तो पलीष्टी दाविदाला म्हणाला मी काय कुत्रा आहे? म्हणुन काठी घेऊन माझ्याकडे आलास? आणि त्या पलीष्ट्याने दाविदाला आपल्या देवाच्या नावाने शाप दिला.
44आणि त्या पलीष्टयाने दाविदाला म्हटले माझ्याजवळ ये म्हणजे मी तुजे शरीर आकाशातील पांखरे व रानातील वनपशुस देतो.
45दाविदाने पलीष्ट्याला म्हटले तू तरवार भाला व ढाल यास घेऊन मजवर आलास परंतु मी सैन्यांचा परमेश्वर इस्रायएलाच्या सैन्यांचा देव ज्याची निंदा तू केली त्याच्या नावाने तुझवर येत आहे.
46परमेश्वर ह्या दिवशी तुला माझ्या हाती देईल आणि मी तुला जीवे मारील आणि तुझे मस्तक छेदिल आणि पलिष्ट्यांच्या सैन्यांची प्रेते आकांशातील पाखरे व रानातील वनपशू यास देईल. तेव्हा अवघी पृथ्वी जाणेल कि ईस्त्राएलामध्ये देव आहे.
47आणि हा सर्व समुदाय जाणेल कि तरवार व भाला याकडून परमेश्वर संरक्षण करीत नाही कारण कि लढाई परमेश्वराची आहे आणि तो तुम्हास आमच्या हाती देईल.
48मग असे झाले कि तो पलिष्टी उठून दाविदा जवळ पोहचला असता दावीदाने घाई करून पलिष्टयाला मारण्यास सैन्याकडे धावला.
49आणि दाविदाने आपला हात पिशवीत घालून तेथून एक गोटा काढून गोफणीने मारिला आणि तो दगड त्याच्या कपाळात शिरून तो जमिनीवर पालथा पडला.
50असे करून दाविदाने गोफण व दगड या कडून पलिष्ट्याला जिंकले आणि त्याचा पराभव करून त्याला मारिले. परंतु दाविदाच्या हाती तरवार नव्हती.
51तेव्हा दावीद धावून त्या पलिष्ट्यावर उभा राहिला आणि त्याची तरवार म्यानातून काढिली आणि तीजकडून त्याचे मुडंके कापून त्याला ठार मारले. मग आपला युध्दवीर मेला आहे हे पाहून पलिष्टी पळाले.
52तेव्हा इस्राएल व यहुदियांच्या माणसांनी उठून आरोळी मारली खोऱ्यापर्यंत व एक्रोनाच्या वेशीपर्यंत ते पलिष्टंयाच्या पाठीस लागले. आणि पलिष्टी शारीईमाच्या वाटेत गथ व एक्रोन पर्यंत जखमी होऊन पडले.
53मग इस्राएलाची संताने पलिष्टंयाचा पाठलाग सोडून माघारे आली आणि त्यांनी त्यांची छावणी लुटली.
54आणि दाविदाने त्या पलिष्ट्याचे डोके घेऊन येरुशलेमजवळ आणिले पण त्याची शस्त्रे आपल्या तबूंत ठेवली.
55आणि शौलाने दाविदाला त्या पालिष्ट्यांस लढण्यास जाताना पाहिले तेव्हा त्याने अबनेर सेनापती ह्याला म्हटले हे अबनेरा तो तरुण कोणाचा पुत्र आहे? मग अबनेराने म्हटले हे राजा तुझ्या जीवाची शपथ मला माहीती नाही.
56तेव्हा राजाने म्हंटले तो तरुण कोणाचा पुत्र आहे याची विचारपूस कर?
57आणि त्या पलिष्ट्याला वधल्यानतंर दावीद परत आला तेव्हा अबनेराने त्याला घेऊन शौलाजवळ आणिले. आणि त्या पलिष्ट्याचे डोके त्याच्या हाती होते.
58तेव्हा शौलाने त्याला म्हटले हे तरुणा तू कोणाचा पुत्र आहेस? मग दाविदाने म्हटले तुझा दास ईशाय बेथलहेमकर याचा मी पुत्र आहे.