1अहा! जर तू स्वर्ग दुभंगला आणि खाली उतरून आलास! तर पर्वत तुझ्या उपस्थितीत थरथरतील,
2जसा अग्नि काड्या पेटवतो, जसा अग्नि पाणी उकळवतो तसा तू आपल्या शत्रूंस आपले नाव कळवायला राष्ट्रे तुझ्यापुढे थरथर कापावीत म्हणून तू खाली उतरून आला असता कर किती बरे झाले असते!
3जेव्हा तू ह्या महान गोष्टी केल्या ज्या आम्हाला अपेक्षीत नव्हत्या, तेव्हा तू खाली उतरून आलास, पर्वत तुझ्या समोर थरथर कापले.
4तर जो त्याची आशा धरतो त्याच्यासाठी जे त्याने तयार केले आहे, ते प्राचीन काळापासून कोणीही ऐकलेले किंवा समजले नाही.
5जे लोक सत्कृत्यात आनंद मानतात, जे तुझ्या मार्गात तुझी आठवण करतात आणि ते पाळतात, त्यांना मदत करायला तु आला आहे, पण तू रागावलास आणि आम्ही पाप केले. त्या मध्ये आमचे तराण होईल का?
6कारण आम्ही सगळे त्या प्रमाणे झालो आहे जे अशुद्ध आहे. आणि आमच्या सर्व नीतिमान कृती ह्या मासिक पाळीच्या चिंध्यांसारख्या अाहेत, आम्ही सर्व पानांप्रमाणे सुकून जातो; आमच्या पापांनी आम्हाला, वारा जसा पाचोळा दूर वाहून नेतो, तसे दूर नेले आहे.
7तुझ्या नावाला हाक मारेल असा कोणी नाही आहे, आणि तुला धरून घ्यायला कोणी प्रयत्न करीत नाही. कराण तू आपले मुख आम्हांपासून लपवले आहे आणि आम्हांस आमच्या पातकांच्या हाती सोपवून दिले आहे.
8पण तरीही परमेश्वरा, तू आमचा पिता आहेस. आम्ही मातीप्रमाणे आहोत आणि तू आमचा कुंभार आहेस. आम्ही सर्व तुझ्या हातांचे काम आहो.
9परमेश्वरा, आमच्यावर सतत रागावू नकोस आणि आमची पातके कायमची लक्षात ठेवू नकोस. जे आम्ही तुझे लोक आहोत, कृपया आम्हा सर्वांकडे लक्ष दे.
10तुझ्यी पवित्र नगरे वाळवंटाप्रमाणे झाल्या आहेत. सियोनचे वाळवंट झाले आहे. यरूशलेमचा नाश झाला आहे.
11आमचे पवित्र आणि सुंदर मंदिर, जेथे आमचे पूर्वज तुझी उपासना करत असत, त्याला अग्नीने नष्ट करण्यात आले आहे. आणि आम्हाला प्रिय असलेल्या सर्व गोष्टींचा नाश झाला आहे.
12परमेश्वरा तु कसा काय आपणाला आवरू शकतो? तू गप्प राहशील आणि आम्हाला सतत पीडशील काय?