1आणि मी बघितले, पाहा, सियोन डोंगरावर एक कोकरा उभा होता; आणि ज्यांच्या कपाळांवर त्याचे व त्यांच्या पित्याचे नाव लिहिलेले होते, असे एक लक्ष चौवेचाळीस हजार जण तेथे त्याच्याबरोबर होते.
2आणि अनेक जलप्रवाहांच्या ध्वनीसारखी आणि मेघ गडगडाटाच्या ध्वनीसारखी स्वर्गातून निघालेली वाणी मी ऐकली आणि जसे वीणावादक आपल्या वीणा वाजवत आहेत अशी ती होती.
3ते राजासनासमोर आणि त्या चार प्राणी आणि वडिलांसमोर जणू एक नवे गीत गात होते; आणि पृथ्वीवरून विकत घेतलेले जे एक लक्ष चौवेचाळीस हजार जण तेथे होते त्यांच्याशिवाय कोणीही मनुष्य ते गीत शिकू शकला नाही.
4स्त्रीसंगाने विटाळले न गेलेले ते हेच आहेत, ते शुध्द आहेत. जेथे कोठे कोकरा जातो तेथे त्याच्यामागे जाणारे ते आहेत. मानवजातीतून खंडणी भरून मुक्त केलेले, हे देवाला व कोकर्‍याला प्रथमफळ असे आहेत.
5त्यांच्या मुखात काही असत्य आढळले नाही; ते निष्कलंक आहेत.
6आणि मला आणखी एक देवदूत आकाशाच्या मध्यभागी उडताना दिसला. त्याच्याजवळ, पृथ्वीवर राहणार्‍या प्रत्येक राष्ट्र, वंश, भाषा बोलणार्‍यांना व प्रत्येक समाजाला सुवार्ता सांगायला, सार्वकालिक सुवार्ता होती.
7तो मोठ्या आवाजात म्हणत होता, ‘देवाचे भय धरा, आणि त्याला गौरव करा; कारण न्यायाची वेळ आली आहे. आणि ज्याने आकाश, पृथ्वी आणि समुद्र, आणि पाण्याचे झरे हे उत्पन्न केले त्याला नमन करा. ’
8मग आणखी एक देवदूत मागोमाग आला आणि म्हणाला, ‘ पडली, मोठी बाबेल पडली! कारण तिने सर्व राष्ट्रांना तिच्या व्यभिचाराचा क्रोधरूपी द्राक्षारस पाजला आहे. ’
9आणि तिसरा देवदूत दुसऱ्या दोन देवदूतांच्या मागोमाग आला आणि म्हणाला, ‘जर कोणी त्या पशूला किंवा त्याच्या मूर्तीला नमन करील आणि आपल्या कपाळावर किंवा हातावर त्याची खूण करून घेईल
10तोही देवाच्या क्रोधाचा प्याल्यात निरा घातलेला, त्याचा क्रोधरुपी द्राक्षरस पिईल आणि पवित्र दूतांसमोर आणि कोकर्‍यासमोर त्याला अग्नी आणि गंधका ह्यापासून पीडला जाईल.
11त्यांच्या पीडेचा धूर युगानुयुग वर चढत राहतो; त्या पशूला आणि त्याच्या मूर्तीला नमन करणार्‍यांना, आणि त्याच्या नावाचे चिन्ह करून घेणार्‍या कोणालाही रात्रंदिवस विसावा मिळणार नाही. ’
12जे देवाच्या आज्ञा व येशूचा विश्वास धीराने पालन करतात त्या पवित्र जनांची सहनशीलता येथे आहे.
13आणि मी स्वर्गातून एक वाणी ऐकली; ती मला म्हणाली, हे लिहीः ‘आतापासून, प्रभूमध्ये मरणारे आशीर्वादित आहेत. ’ आत्मा म्हणतो, ‘हो, म्हणजे त्यांना आपल्या कष्टांपासून सुटून विसावा मिळावा. कारण त्यांची कामे तर त्यांच्याबरोबर त्यांच्यामागे जातात. ’
14तेव्हा मी बघितले, आणि पाहा, एक पांढरा ढग, आणि मनुष्याच्या पुत्रासारखा कोणी त्या ढगावर बसला होता. त्याच्या मस्तकावर सोन्याचा मुगुट आणि त्याच्या हातात एक धारदार विळा होता.
15मग मंदिरातून आणखी एक देवदूत बाहेर आला आणि जो ढगावर बसला होता त्याला त्याने मोठ्या आवाजात म्हटले, ‘विळा चालव आणि कापणी कर, कारण तुझ्या कापणीची वेळ आली आहे; कारण पृथ्वीचे पीक पिकून गेले आहे. ’
16मग जो ढगावर बसला होता त्याने पृथ्वीवर विळा चालवला आणि पृथ्वीची कापणी झाली.
17मग आणखी एक देवदूत स्वर्गातील मंदिरामधून बाहेर आला; त्याच्याजवळही एक धारदार विळा होता.
18मग आणखी एक देवदूत वेदीतून बाहेर आला; त्याला अग्नीवर अधिकार होता; आणि ज्याच्याजवळ धारदार विळा होता त्याला त्याने मोठ्या आवाजात ओरडून म्हटले, ‘तुझा धारदार विळा घे आणि पृथ्वीवरील द्राक्षवेलीचे घड गोळा कर; कारण तिची द्राक्षे पिकली आहेत. ’
19तेव्हा त्या देवदूताने पृथ्वीवर विळा चालवला आणि पृथ्वीच्या द्राक्षवेलीचे पीक गोळा करून ते देवाच्या क्रोधाच्या मोठ्या द्राक्षकुंडात टाकले.
20आणि ते द्राक्षकुंड नगराबाहेर तुडवले गेले व द्राक्षकुंडामधून रक्त वर आले; ते घोड्याच्या लगामापर्यंत चढले आणि शंभर कोसांच्या परिसरात पसरले.