1तेव्हा परमेश्वर मला म्हणाला, “ मोशे आणि शमुवेल जरी ह्या लोकांसाठी विनवणी करण्यास माझ्या समोर उभे राहले, तरी माझे या लोकांच्या बाजूस समर्थन नसते. त्यांना माझ्यासमोरून दूर पाठव, ते निघून जावोत.
2असे होईल की ते तुला विचारतील, ‘आम्ही कोठे जावे?’ तेव्हा तू त्यांना सांग, परमेश्वर असे म्हणतो: ‘जे मरणासाठी निवडले आहे, ते मरणासाठी. जे तरवारीसाठी निवडलेले आहेत, ते तरवारीसाठी, जे उपासमारासाठी निवडले आहे; ते उपासमारीसाठी जावोत. आणि जे कैदेसाठी आहेत ते कैदेत जावोत.
3मी त्यांना चार गटात सोपवून देईन: मारण्यास तलवार, फरफट्यासाठी कुत्री, आणि आकाशांतले पक्षी व भूमीवरील पशू.
4पृथ्वीवरच्या सर्व राज्यांत मी त्यांना भयंकर गोष्ट असे करीन, मनश्शेने, हिज्कीयाचा मुलगा, यहूदाचा राजा, याने जे यरुशलेममध्ये केले, या कारणास्तव मी असे करीण.
5“हे यरुशलेम, तुझ्यावर कोण दया करणार, आणि कोण दु:खाने तुझ्यासाठी आक्रोश करणार? तुझी विचारपूस करायला कोण वळणार?
6तू मला नाकारलेस, परमेश्वर असे म्हणतो, तु माझ्यापासून मागे गेली आहेस. म्हणून मी माझ्या हाताने तुला फटकारील आणि नाश करीन. तुझ्या दया करुन मी थकलो आहे.
7म्हणून मी त्यांना देशाच्या दारात सुपाने पाखडणार आहे. मी त्यांना त्यांच्या मुलापासून वेगळे केले आहे, जर ते आपल्या मार्गातून फिरले नाहीत, तर मी माझ्या लोकांचा नाश करणार
8मी समुद्रातील वाळूपेक्षा त्यांच्या विधवांची संख्या जास्त करीन. भर मध्यान्ही मी तरुणांच्या आईविरुद्ध विध्वंसक पाठवील. मी त्यांच्यावर धडकी आणि भये अकस्मात पाडील.
9आईचे सात मुलांना जन्म देने वाया जाईल. असतील, तरी ती सर्व मरतील. ती धापा टाकेण, दिवस असताही तीचा सूर्य मावळेल. ती लाजवली आणि शरमलेली केली जाईल, कारण मी तीच्यात राहलेले शत्रूंच्या तरवारीला सोपून देईन. परमेश्वर असे म्हणतो.
10माझ्या आई, मला हाय हाय! कारण सर्व पृथ्वीला वाद आणि यूक्तिवादाचा पुरुष असे तू मला जन्म दिला आहे. मला कोणाचे देणे नाही, किंवा त्यांनी मला काही देणे नाही, तरी पण ते सर्व मला शाप देतात.
11परमेश्वर म्हणाला, तुझ्या चांगल्यासाठी मी तुला तारले नाही काय? खचित संकटे आणि दुःखाच्यावेळी शत्रू तुझ्याजवळ मदतीस विनंती करत येतील असे मी करीन.
12“कोणाच्याने लोखंड मोडेल काय? खासकरुन ते उत्तरेकडून, लोखंड आणि कास्य मिश्रित असेल तर?
13मी तुझी संपत्ती आणि धन लूट असे देईल, ही तुमच्या सर्व पापांची किंमत असेल, जे तुम्ही अपल्या सिमांच्या आत केली आहेत.
14तुझे शत्रू तुला माहित नाही अश्या देशात तुला नेतील, असे मी करीन. कारण माझ्या रागात अग्नी पेटला आहे, तो तुम्हांस जाळेल.
15परमेश्वरा, तू जाणतोस, माझी आठवण ठेव व मदत कर. माझ्या करीता, माझ्या माझ्यापाठीस लागणाऱ्यांविरुद्ध सूड घे. तुझ्या सहनशीलतेत मला दुर घालवू नकोस, तुझ्याकरीता मी दु: ख सहन केले, हे जाण.
16मला तुझी वचने सापडली, आणि ती मी खाल्ली. तुझे वचन माझ्या हृदयाचा आनंद आणि हर्ष अशी झाली. कारण तुझे नाव मला ठेवले आहे, ‘सेनाधीश परमेश्वर असे म्हणतो.
17लोकांच्या आनंदात आणि जल्लोशांत मी बसलो नाही. तुझ्या हातामुळे मी एकटाच बसून राहिलो, कारण तू मला क्रोधाने भरले आहे.
18माझे दुखणे निरंतरचे का आहे, आणि माझ्या बरी न होणारी का आहे? आटून गेलेल्या दगलबाज झऱ्याप्रमाणे तू मला होशील काय?
19यास्तव परमेश्वर असे म्हणतो, “यिर्मया,जर तू पश्चाताप करशील, तर मी तुला पुनर्संचयित करणार आणि तू माझ्या उभा राहशील आणि माझी सेवा करशील. जर तू मुर्ख गोष्टींमधून मौल्यवान गोष्टी वेगळ्या करशील, तर तू माझे मुख असा होशील. लोक तुझ्याकडे परत येतील पण तू त्यांच्याकडे परत जाणार नाहीस.
20मी तुला या लोकांसाठी पितळेचा बळकट कोठ असा करीन. आणि ते तुझ्याशई लढतील, परंतू तुझ्यावर प्रबल होणार नाहीत, कारण तुला तारायला आणि मुक्त करायला मी तुझ्याजवळ आहे, असे परमेश्वर म्हणतो.
21“कारण मी तुला दुष्टाच्या हातातून सोडवेन आणि जुलमी राजाच्या हातातून तुला खंडून घईल.