1आणि असे झाले की, एका वावटळीद्वारे परमेश्वर एलीयाला वर स्वर्गास घेणार होता, तेव्हा एलीया अलीशाबरोबर गिलगालहून निघाला.
2एलीया अलीशाला म्हणाला, “ कृपाकरून तू येथेच थांब, कारण परमेश्वराने मला बेथेल येथे पाठवले आहे.” अलीशा म्हणाला, “परमेश्वर जीवंत आहे, व तू जीवंत आहे, मी तुला सोडणार नाही.” मग ते खाली बेथेलास गेले.
3तेव्हा बेथेल येथील संदेष्ट्यांचे मुलगे अलीशाकडे येऊन त्याला म्हणाले, “आज तुझ्या स्वामीला परमेश्वर तुझ्यापासून घेऊन जाणार आहे, हे तुला माहीत आहे काय?” अलीशा म्हणाला, “होय, मला माहीत आहे, पण ह्या विषयी बोलू नका”
4एलीया अलीशाला म्हणाला, “ कृपाकरुन तू येथेच थांब, कारण परमेश्वराने मला यरीहो येथे पाठवले आहे.” पण अलीशा म्हणाला, “परमेश्वर जीवंत आहे व तू जीवंत आहे, मी तुला सोडणार नाही.” मग ते यरीहोस आले.
5तेव्हा यरीहो मधील संदेष्ट्यांचे मुले अलीशाकडे येऊन म्हणाले, “परमेश्वर तुझ्या स्वामीला आज तूझ्यापासून घेऊन जाणार आहे हे तुला माहीत आहे काय?” अलीशा म्हणाला, “होय मला माहीत आहे, पण ह्या विषयी बोलू नका.”
6नंतर एलीया अलीशाला म्हणाला, “तू कृपाकरुन येथेच थांब, कारण परमेश्वराने मला यार्देनेस पाठवले आहे.” अलीशा म्हणाला, “परमेश्वर जीवंत आहे व तु जीवंत आहे; मी तुला सोडणार नाही.” तेव्हा ते दोघे पुढे निघाले.
7नंतर संदेष्ट्याच्या मुलांतले पंनास त्यांच्या विरूद्ध दिशेने लांब उभे राहिले व ते दोघे यार्देने जवळ उभे राहिले.
8तेव्हा एलीयाने आपला झगा काढला व त्याची घडी केली, आणि तो पाण्यावर आपटला. तेव्हा पाणी दोन्ही दिशेने दुभागले व ते दोघे कोरडया भुमीवरुन चालत नदी पार करून गेले.
9आणि असे झाले की, नदी ओलांडल्यावर एलीया अलीशाला म्हणाला, “परमेश्वराने मला येथून घेऊन जायच्या अगोदर मी तुझ्यासाठी काय करावे ते माग.” अलीशा म्हणाला, “ कृपाकरुन तुमच्या ठायी असलेल्या आत्म्याचा दुप्पट वाटा मला मिळावा.”
10एलीयाने उत्तर दिले, “ही तर फारच कठीण गोष्ट तू मागितलीस. तरीसुद्धा, तुझ्या जवळून मी घेतला जात असता, जर तुला मी दिसलो तर हे शक्य आहे. पण जर नाही, तर असे होणार नाही.”
11एलीया आणि अलीशा बोलत पुढे चालले होते, तेवढयात अग्नीचा रथ व अग्नीचे घोडे तेथे अवतीर्ण झाले आणि त्यांनी त्या दोघांना एकमेकांपासून दूर केले, आणि एका वावटळीमधून एलीया वर स्वर्गात गेला.
12अलीशाने हे पाहून मोठ्याने ओरडला, “माझ्या बापा! माझ्या बापा! इस्राएलचा रथ आणि त्याचे घोडे स्वार!” त्याने एलीयाला पुन्हा पाहीले नाही. आणि त्याने आपली वस्रे धरुन फाडली व त्याचे दोन तुकडे केले.
13त्याने एलीयाचा अंगरखा जो जमिनीवर पडला होता, उचलला, आणि परत यार्देनकाठी जाऊन उभा राहीला.
14त्याने एलीयाचा झगा जो खाली पडला होता, तो घेऊन पाण्यावर मारला आणि म्हटले, परमेश्वर, एलीयाचा देव कोठे आहे? त्याने जेव्हा पाण्यावर मारले , तेव्हा पाणी दोन्ही बाजूस दुभंगले आणि अलीशा पार गेला.
15तेव्हा यरीहो येथील संदेष्ट्यांचे मुलगे जे समोर होते त्याला पाहून म्हणाले, “एलीयाचा आत्मा अलीशावर आला आहे.” आणि ते त्याला भेटायला आले. त्यांनी त्याला जमिनीपर्यंत लवून नमन केले.
16ते त्याला म्हणाले, “आता पाहा, तुझ्या दासाकडे कडे पन्नास चांगली माणसे आहेत. त्यांना जाऊन तुझ्या स्वामीचा शोध घेऊ दे. कदाचित् परमेश्वराच्या आत्म्याने एलीयाला वर नेऊन कोठेतरी डोंगर किंवा दरीमध्ये टाकले असेल.” अलीशा म्हणाला, “नाही, त्यांना पाठवू नका.”
17पण अलीशाला लाज वाटेपर्यंत संदेष्ट्यांनी आग्रह धरला, तो म्हणाला, “ त्यांना पाठवा.” मग त्यांनी पन्नास जणांना पाठवले, आणि त्यांनी एलीयाचा तीन दिवस शोध घेतला, पण ते त्याला शोधू शकले नाही.
18आणि अलीशा यरीहोत राहत असता, ते त्याच्याकडे परत आले, तेव्हा तो त्यांना म्हणाला, जाऊ नका, असे मी तुम्हांला सांगितले नव्हते काय?
19आणि त्या नगरातील माणसे अलीशाला म्हणाली, “पाहा, आम्ही तुला विनंती करतो, ह्या नगराची परिस्थिती आनंददायी आहे, हे तुम्ही पाहताच आहात, पण इथले पाणी खराब व जमिन नापीक आहे.”
20अलीशा त्यांना म्हणाला, “एक नवीन पात्र घेऊन या आणि त्यात मीठ घाला.” तेव्हा त्यांनी ते त्याच्याकडे आणले.
21अलीशा ते घेऊन त्या झऱ्याच्या उगमापाशी गेला आणि त्यात ते मीठ टाकून म्हणाला, “परमेश्वर असे म्हणतो, ‘आता हे पाणी मी बरे केले आहे. आता यापुढे मृत्यू किंवा नापिकी आणखी होणार नाही.”‘
22अलीशा बोललेल्या वचनाप्रमाणे ते पाणी चांगले झाले व आजपर्यंत ते चांगले आहे.
23नंतर अलीशा तेथून वर बेथेलास गेला. तो वाटेने वर चालत असता, लहान मुले गावातून निघून त्याची टिंगल करायला सुरुवात केली. ती म्हणाली, “अरे टकल्या वर जा, ए टकल्या, वर जा.”
24अलीशाने मागे वळून त्यांच्याकडे पाहिले आणि परमेश्वराच्या नावाने त्यांना शाप दिला. त्यानंतर दोन अस्वलींनी वनातून बाहेर येऊन त्यांच्यातली बेचाळीस मुले फाडून टाकली.
25नंतर अलीशा तेथून कर्मेल डोंगराकडे गेला, आणि तिथून तो परत शोमरोनास आला.